گام 11: انشعاب کد
انشعاب کد¶
روشهای زیادی برای سازماندهی گردشکار (workflow) تغییرات کد در یک پروژه وجود دارد. اما کار کردن مستقیم بر روی شاخهی اصلیِ Git و استقرار مستقیم در محیط عملآوری بدون آزمودن احتمالاً بهترین روش نیست.
آزمودن تنها مربوط به تستهای واحد (unit) یا کارکردی (functional) نیست، بلکه شامل بررسی رفتار برنامه با دادههای محیط عملآوری نیز هست. اگر شما یا سایر ذینفعان (stakeholders) شما بتوانند اپلیکیشن را دقیقاً همانطور که برای کاربران نهایی مستقر شده است، مشاهده کنند، این موضوع به یک مزیت بزرگ تبدیل شده و به شما امکان استقرار با اطمینان را میدهد. این مسئله هنگامی که افراد غیرفنی بتوانند ویژگیهای جدید را اعتبارسنجی کنند، به شکلی ویژه قدرتمند است.
ما در مراحل بعدی به خاطر سادگی و جلوگیری از تکرار، تمام کارها را در شاخهی اصلی Git ادامه خواهیم داد، اما بیایید ببینیم چگونه این کار میتواند بهتر انجام شود.
اتخاذ یک گردشکارِ Git¶
یک گردشکار ممکن، ایجاد یک شاخه برای هر ویژگی جدید یا رفع اشکال است. این روش ساده و کارآمد است.
توصیف زیرساخت شما¶
شاید هنوز این موضوع را درک نکرده باشید، اما ذخیره زیرساخت در فایلها و همراه کد، به شما کمک شایانی میکند. Docker و SymfonyCloud از فایلهای پیکربندی برای توصیف زیرساخت پروژه استفاده میکنند. هنگامی که یک ویژگی جدید به یک سرویس اضافی نیاز دارد، کد تغییر میکند و تغییرات زیرساخت نیز بخشی از همان وصله (patch) هستند.
ایجاد شاخهها¶
گردشکار با ایجاد یک شاخهی Git آغاز میشود:
1 | $ git branch -D sessions-in-redis || true
|
1 | $ git checkout -b sessions-in-redis
|
این فرمان یک شاخهی sessions-in-redis
از روی شاخه master
ایجاد میکند. این فرمان کد و پیکربندی زیرساخت را «منشعب (fork)» میکند.
ذخیره نشستها (Sessions) در Redis¶
همانطور که احتمالاً از نام شاخه حدس زدهاید، میخواهیم محل ذخیرهی نشستها را از filesystem به Redis تغییر دهیم.
اقدامات لازم برای واقعیت بخشیدن به این امر، معمول و مورد انتظار است:
- ایجاد یک شاخهی Git؛
- در صورت لزوم پیکربندی Symfony را بهروز کنید؛
- در صورت لزوم مقداری کد بنویسید و یا کد را بهروز کنید.
- پیکربندی PHP را بهروز کنید (افزونهی Redis PHP را اضافه کنید)؛
- زیرساخت Docker و SymfonyCloud را بهروز کنید (سرویس Redis را اضافه کنید)؛
- آزمودن محلی؛
- آزمودن از راه دور؛
- ادغام شاخه به شاخهی اصلی؛
- استقرار در محیط عملآوری؛
- شاخه را حذف کنید.
تمام تغییرات مورد نیاز برای ۲ تا ۵ را میتوان در یک وصله انجام داد:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 | --- a/.symfony.cloud.yaml
+++ b/.symfony.cloud.yaml
@@ -4,6 +4,7 @@ type: php:7.4
runtime:
extensions:
+ - redis
- pdo_pgsql
- apcu
- mbstring
@@ -24,6 +25,7 @@ disk: 512
relationships:
database: "db:postgresql"
+ redis: "rediscache:redis"
web:
locations:
--- a/.symfony/services.yaml
+++ b/.symfony/services.yaml
@@ -2,3 +2,6 @@ db:
type: postgresql:13
disk: 1024
size: S
+
+rediscache:
+ type: redis:5.0
--- a/config/packages/framework.yaml
+++ b/config/packages/framework.yaml
@@ -7,7 +7,7 @@ framework:
# Enables session support. Note that the session will ONLY be started if you read or write from it.
# Remove or comment this section to explicitly disable session support.
session:
- handler_id: null
+ handler_id: '%env(REDIS_URL)%'
cookie_secure: auto
cookie_samesite: lax
--- a/docker-compose.yaml
+++ b/docker-compose.yaml
@@ -8,3 +8,7 @@ services:
POSTGRES_PASSWORD: main
POSTGRES_DB: main
ports: [5432]
+
+ redis:
+ image: redis:5-alpine
+ ports: [6379]
|
آیا زیبا نیست؟
Docker را برای شروع سرویس Redis، «راهاندازی مجدد (Reboot)» نمایید:
1 2 | $ docker-compose stop
$ docker-compose up -d
|
به شما اجازه میدهم تا با مرور وبسایت، به صورت محلی آن را بیازمایید. از آنجایی که هیچ تغییر بصریای وجود ندارد و ما هنوز از نشستها استفاده نمیکنیم، باید همه چیز باید مانند گذشته کار کند.
استقرار یک شاخه¶
قبل از استقرار در محیط عملآوری، باید شاخه را در زیرساختی مشابه محیط عملآوری، مورد آزمون قرار دهیم. ما همچنین باید اعتبار اینکه همه چیز برای محیط سیمفونیِ prod
بهخوبی کار میکند را، تأیید کنیم. (وبسایت محلی از محیط سیمفونیِ dev
استفاده کرده است).
ابتدا مطمئن شوید که تغییرات خود را در شاخهی جدید commit کردهاید:
1 2 | $ git add .
$ git commit -m'Configure redis sessions'
|
حال بیایید یک محیطِ SymfonyCloud بر اساس شاخهی Git ایجاد کنیم:
1 | $ symfony env:delete sessions-in-redis --no-interaction
|
1 | $ symfony env:create
|
این فرمان یک محیط جدید به صورت زیر ایجاد میکند:
- این شاخهی جدید، کد و زیرساخت را از شاخهی فعلی Git به ارث میبرد (
sessions-in-redis
)؛ - دادهها از محیط اصلی (همان محیط عملآوری) و از طریق گرفتن تصویر آنی (snapshot) از کلیهی دادههای سرویس، از جمله فایلها (مثلاً فایلهای بارگذاری شده توسط کاربر) و پایگاهدادهها، بدست میآیند؛
- یک خوشهی اختصاصی جدید برای استقرار کد، دادهها و زیرساخت ایجاد شده است.
از آنجا که استقرار همان مراحل استقرار به محیط عملآوری را دنبال میکند، migrateکردن پایگاهداده نیز اجرا میشود. این یک روش عالی برای تأیید این است که migrationها با دادههای محیط عملآوری کار میکنند.
محیطهای غیر از محیطِ اصلی (non-master`)، بسیار شبیه به ``master
هستند، به جز برخی از تفاوتهای کوچک: به عنوان مثال، رایانامهها به طور پیشفرض ارسال نمیشوند.
زمانیکه استقرار تمام شد، شاخهی جدید را در یک مرورگر باز کنید:
1 | $ symfony open:remote
|
توجه داشته باشید که تمام فرامین SymfonyCloud، بر روی شاخهی فعلی Git کار میکنند. این فرمان، URL مستقرشده برای شاخهی sessions-in-redis
را باز میکند؛ این URL شبیه به /https://session-in-redis-xxx.eu.s5y.io
خواهد بود.
وبسایت را در این محیط جدید بیازمایید، باید تمام دادههایی را که در محیط اصلی (master) ایجاد کردهاید، مشاهده کنید.
اگر کنفرانسهای بیشتری را به محیط master
اضافه کنید، آنها در محیط sessions-in-redis
ظاهر نمیشوند و همچنین بالعکس. محیطها مستقل و ایزوله هستند.
اگر کدِ روی شاخهی اصلی تکامل یابد، همیشه میتوانید شاخهی Git را پایهگذاریِ مجدد (rebase) کنید. سپس نسخهی بهروزشده را مستقر کرده و تداخلات (conflicts) را هم برای کد و هم برای زیرساخت، مرتفع کنید.
حتی شما میتوانید دادهها را از شاخهی اصلی، به محیط sessions-in-redis
همگامسازی کنید:
1 | $ symfony env:sync
|
اشکالزدایی استقرارهای محصول نهایی، قبل از استقرار¶
به طور پیش فرض، تمام محیطهای SymfonyCloud، از همان تنظیمات محیط master
/prod
(یا همان محیط سیمفونیِ prod
) استفاده میکنند. این به شما این امکان را میدهد تا برنامه را در شرایط واقعی آزمایش کنید. این موضوع، احساس توسعه و آزمایش مستقیم روی سرورهای نهایی را به شما القا میکند، اما بدون خطرات مرتبط با انجام واقعی این کار. این مرا به یاد روزهای خوب قدیمی میاندازد که از طریق FTP این کار را انجام میدادیم.
در صورت بروز مشکل ، ممکن است بخواهید به محیط Symfony `` dev`` بروید:
1 | $ symfony env:debug
|
پس از اتمام کارتان، به تنظیمات محیط عملآوری برگردید:
1 | $ symfony env:debug --off
|
هشدار
هرگز محیط dev
و نمایهساز سیمفونی را در شاخه master
فعال نکنید؛ این کار برنامه شما را بسیار کند و تعداد زیادی از آسیبپذیریهای امنیتی جدی را ممکن میکند.
آزمودن استقرارهای محصول نهایی، قبل از استقرار¶
دسترسی به نسخهی آینده وبسایت با دادههای عملآوری، فرصتهای زیادی را ایجاد میکند: از آزمون رگرسیون بصری (visual regression testing) گرفته تا آزمون کارایی (performance testin). Blackfire یک ابزار عالی برای انجام این کار است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه استفاده از Blackfire برای تست کدهای خود قبل از استقرار، به گام «کارایی» مراجعه کنید.
ادغام در محصول نهایی¶
هنگامی که از تغییرات شاخه راضی شدید، کد و زیرساخت را در شاخهی اصلی Git ادغام کنید:
1 2 | $ git checkout master
$ git merge sessions-in-redis
|
و استقرار:
1 | $ symfony deploy
|
هنگام استقرار، تنها تغییرات در کد و زیرساخت به SymfonyCloud ارسال میشود؛ دادههای دیگر به هیچ وجه تحت تأثیر قرار نمیگیرند.
تمیزکاری¶
در آخر با پاک کردن شاخهی Git و محیط SymfonyCloud تمیزکاری کنید:
1 2 | $ git branch -d sessions-in-redis
$ symfony env:delete --env=sessions-in-redis --no-interaction
|
- « Previous گام 10: ساخت رابط کاربری
- Next » گام 12: گوشدادن به رویدادها
This work, including the code samples, is licensed under a Creative Commons BY-NC-SA 4.0 license.